გაიგე სიმართლე...

                               მასონობა და სატანიზმი                                                                                                                                                                                                                                                                                                  როდესაც სატანიზმზე, როგორც ილუმინატების იდეოლოგიის განუყოფელ ნაწილზე, ვსაუბრობთ აუცილებელია აღვნიშნოთ, რომ 1830 წელს გარდაცვლილი ვაისჰაუპტი ხელმძღვანელ პოსტზე შეცვალა ჯუზეპე მაზინიმ. როგორც ჰელზინგი აღნიშნავს: "ილუმინატების ბავარიული ორდენის ხელმძღვანელობის პერიოდში მაზინის მიმოწერა ჰქონდა სატანისტ ალბერტ პაიკთან, რომელიც თავისუფალი კალატოზების შოტლანდიური წრისა და აშშ-ს სამხრეთის იურისდიქციის სუვერენი გროსმაისტერი გახლდათ. მოგვიანებით მან დააფუძნა "კუ კლუს-კლანი".

მაზინიმ პაიკი ამერიკაში ბავარიელი ილუმინატების ოპერაციების ხელმძღვანელად დანიშნა. პაიკი მათი ოპერაციების თეოსოფიურ ასპექტებს აშუქებდა, მაზინი კი - პოლიტიკურს. როდესაც დიადი აღმოსავლეთის თავისუფალი კალატოზების ლოჟებმა მიიღეს ცნობა მაზინის რევოლუციური მოღვაწეობის შესახებ ევროპაში, მან პაიკს გენერალური გეგმა წარუდგინა.

1870 წლის 22 იანვრის წერილში მაზინი პაიკს წერს: "ჩვენ გვჭირდება შევინარჩუნოთ ყველა კავშირი, რომელმაც მომავალშიც უნდა იარსებოს თავისი ცენტრალური ორგანიზაციის სისტემის ჩარჩოებში. მაგრამ ჩვენ უნდა დავაფუძნოთ სუპერწრე, რომელიც სრულიად გასაიდუმლოებული იქნება და, რომელშიც ჩვენ არჩევით მოვიწვევთ უმაღლესი ხარისხის კალტოზებს. რაც შეეხება ჩვენს ძმებს, მათ საიდუმლოს შენახვის ფიცი უნდა ჩამოვართვათ. მოცემული უმაღლესი წრის საშუალებით ჩვენ კონტროლს გავუწევთ თავისუფალი კალატოზების ყველა მოძრაობას, ის გახდება საერთაშორისო ცენტრი, რომელიც იმდენად ძლიერი იქნება, რამდენადაც ნაკლები ადამიანი აღიქვამს მის ხელმძღვანელობას" (ოკულტური თეოკრატია", ლედი ვინსბორო, გვ. 208-209; ჰერა ალენი, "ხედვა შიგნიდან").

აქ, ალბათ, ლაპარაკია შოტლანდიური წრის 33-ე საფეხურის ელიტაზე. ამ ხარისხის იდეოლოგია შემდეგ თავში იქნება განხილული. 1871 წლის 15 აგვისტოს წერილში პაიკმა ილუმინატების ხელმძღვანელ მაზინის წარუდგინა მსოფლიოს დაპყრობის ზოგადი გეგმა - სამი მსოფლიო ომის მეშვეობით. ეს იქნებოდა "ახალი მსოფლიო წესრიგის" დამყარებისაკენ მიმავალი გზა.

პირველი მსოფლიო ომი უნდა გათამაშებულიყო იმიტომ, რომ მეფის რუსეთი დაქვემდებარებოდა ბავარიელ ილუმინატებს. რუსეთი უნდა გამოეყენებინათ როგორც "საფრთხობელა" იმისათვის, რომ გადაეწყვიტათ ილუმინატების წინაშე მდგარი ამოცანები.

მეორე მსოფლიო ომი საჭირო იყო, რათა გერმანელი ნაციონალისტებისა და პოლიტიკოს-სიონისტების მეშვეობით შეექმნათ აზრთა შორის განხეთქილება. ამისათვის საჭირო იყო ხელი შეეწყოთ რუსეთის მმართველობისათვის და პალესტინაში ირაელის სახელმწიფოს შექმნისთვის.

მესამე მსოფლიო ომი, გეგმის მიხედვით, უნდა დაიწყოს შეხედულებების სხვაობის გამო, რაც უნდა გამოიწვიონ ილუმინატებმა სიონისტებსა და არაბებს შორის. იგეგმებოდა ამ კონფლიქტების მთელს მსოფლიოში გავრცელება.

ამდაგვარად, ამ მესამე ომის შემადგენელი ნაწილი უნდა გახდეს სოციალური ძვრების პროვოცირება და ნიჰილისტებისა და ათეისტების ერთმანეთზე მისევა, რამაც ჯერ არნახული მხეცობა და სისასტიკე უნდა გამოიწვიოს. ათეიზმისა და ქრისტეანობის დარღვევის შემდეგ ხალხს მიეწოდება "ლუციფერის ჭეშმარიტი დოქტრინა" და ამგვარად ხაფანგის ორივე კარი დაიკეტება.

შესაბამისი შენიშვნა, რაც დღევანდელ სიტუაციას შეეხება: რუსეთის, როგორც "საფრთხობელას" (მტრის სახის) არსებობით, დასავლეთის ქვეყნები შეყარეს ისეთ საერთაშორისო კავშირებში (ნატო, გაერო), რომლებშიც თავისი სურვილით არასოდეს გაერთიანდებოდნენ. ამრიგად, რუსეთის იმპერიამ, როგორც მთელი მსოფლიოს მტრის სახემ, ხელი შეუწყო მსოფლიოში იარაღით ვაჭრობის გაფურჩქვნას, რაც ისევ და ისევ საერთაშორისო ბანკებისათვისაა ხელსაყრელი.

აქ უნდა აღინიშნოს, რომ მეორე მსოფლიო ომი გათამაშდა სცენარის მიხედვით, რაც სრულიად განსხვავდება იმისგან რასაც გვასწავლიან ისტორიის სასკოლო სახელმძღვანელოებში.                                                                                                                                                                                            

                                                                                                                                                                                                                ალბერტ პაიკი და "კუ-კლუკს-კლანის" რაინდები                                                                                                                                                                                                                  ახლა ღირს რამდენადმე დაკვირვებით შევხედოთ ალბერტ პაიკის ფიგურას და თავისუფალი კალატოზების ორდენი "შოტლანდიურ წრეს". თავისუფალი კალატოზების ორდენი "შოტლანდიური წრე" ოფიციალურად 1801 წელს გამოჩნდა ამერიკაში. ის განვითარდა თორის მიმდევართა ჯგუფიდან. თუმცა უკვე მანამდე დიდი ხნით ადრეც ეწეოდნენ ისინი ანტიქრისტიანულ, სატანისტურ პრაქტიკას.

დაახლოებით 1840 წელს ჩამოყალიბდა ამერიკელ თავისუფალ კალატოზთა სტრუქტურა, რომელიც "შოტლანდიური წრის" ძლიერ გავლენას განიცდიდა. "შოტლანდიურმა წრემ" შეიტანა ინიციაცია ხარისხის 33 საფეხურის ჩათვლით. გარდა ამისა, ის გაიყო სამხრეთის იურისდიქციად არკანზასში და ჩრდილოეთისად - ბოსტონში.

"შოტლანდიური წრის" ერთგვარი იარაღი იყო "ბრიტანული გვირგვინი" (რაზეც ვილაპარაკებთ მომდევნო თავში). გასული საუკუნის შუა წლებში იგი ახორციელებდა მკვლელობათა განუწყვეტელ სერიებსა და რასისტულ ტერორს აშშ-სა და მეზობელი ქვეყნების წინააღმდეგ. ყველაზე მნიშვნელოვანი მოვლენა ამ მხრივ იყო ამერიკელების მიერ მექსიკის დაკავება (1846-48 წ.წ.) და კუკლუკს-კლანის ლაშქრობა სამხრეთი შტატების აღორძინების წინააღმდეგ (1867-1870 წწ.).

ჯორჯ ბლიკის მიერ ჩამოყალიბებული "ოქროს წრის რაინდები" პირველად ცინცინატში გამოჩნდნენ, კილიან ვან ლენსელაერის ხელმძღვანელობით. "ოქროს წრეს" ახალი მონათმფლობელური იმპერიის შექმნა სურდა, რომლის ცენტრიც კუბაში იქნებოდა. მისი მიზანი იყო დაემხო საძულველი კათოლიკური ესპანეთი, რათა განეთავსებინა მონები, რომლებიც პირდაპირ აფრიკიდან მოედინებოდნენ. ეს იყო პირველი "ჩრდილო-ამერიკული მოლაპარაკება თავისუფალ ვაჭრობაზე". "ოქროს ჯვრის რაინდების" ბეჭედიც ისეთივე იყო, როგორც "მალტის რაინდებისა" – "მალტური ჯვარი". ბოლოს "ოქროს ჯვრის რაინდები" გაქრენ.

ალბერტ პაიკმა 1867 წელს ნეშვილში დააარსა "კუ-კლუკსკლანის რაინდების ორდენი". იგი იყო "დიდი დრაკონი" და, მაშასადამე, კუ-კლუკს-კლანის ხელმძღვანელიც. აი, ამ დროს - "ოქროს წრის რაინდები" კვლავ გამოჩნდნენ.

კკკ მალტის ჯვარს იყენებდა როგორც ემბლემას, ხოლო ორდენს მართავდნენ "თავისუფალი კალატოზები". თუ გადავხედავთ კკკ-ს რასისტულ და კაცთმოძულე მიზანს, ასევე, თუ დავფიქრდებით მისი დამფუძნებლებისა და წევრების "შინაგან ცოდნაზე", ბუნებრივია, წამოიჭრება კითხვა: არიან კი ისინი ადამიანები? სხვათა შორის კკკ აქტიურად იბრძვის ფერადკანიან მოსახლეობას ჩამოერთვას ამომრჩევლის უფლება, იარაღის ტარების უფლება, გაუქმდეს სკოლები, რომლებშიც სწავლობენ შავკანიანი ბავშვები; სანაცვლოდ მათ უნდა მიიღონ პრიმიტიული განათლება, ხოლო ცხოვრების პირობები კი ისეთ დაბალ დონეზე უნდა ჰქონდეთ, რომ მონობას უტოლდებოდეს.

1843 წელს ებრაელ წრეებში შეიქმნა დამოუკიდებელი ორდენი "ბ’ნაი ბრიტი". ეს საიდუმლო სიონისტური ლოჟაა, რომელიც მიეკუთვნება მასონებს. "ბ’ნაი ბრიტ" - სიტყვა-სიტყვით "კავშირის შვილებს" ნიშნავს და მათ პრეტენზია აქვთ მსოფლიოს ებრაელთა ხელმძღვანელობაზე.

მიუხედავად იმისა, რომ ამ მოცემული ლოჟების უმრავლესობა ჩრდილო ამერიკაშია, "ბ’ნაი ბრიტი" ხშირად დგებოდა კონფედერანტების მხარეს. ორდენის ორატორთა უმრავლესობა ჩრდილოეთში დაუფარავად გამოსთქვამდა საკუთარ აზრს მონობის შენარჩუნების შესახებ და სამოქალაქო ომის დამთავრების შემდეგაც განაგრძნობდა მოღვაწეობას კონფედერანტების მიზნების სასარგებლოდ.

შენიშვნა: "ბ’ნაი ბრიტის" პარალელურმა ლოჟამ სახელწოდებით "დეფამაციის მოწინააღმდეგე ლიგა" ახლახან ანტისემიტთა განცხადების საფუძველზე დაიწყო კამპანია ამერიკელი შავკანიანი პოლიტიკოსების მხარდასაჭერად. ამ სახით ღვივდება რასობრივი კონფლიქტები. ADL გარეგნულად მოქმედებს როგორც კკკ-ს მოწინააღმდეგე ძალა, მაგრამ დაუფარავად იცავს ალბერტ პაიკის ძეგლს, რომელიც ახლაც კი დგას ვაშინგტონში, ამასთანავე განაგრძობს დაუფარავ ურთიერთობას "შოტლანდიურ წრესთან"

მე მინდა მოვიტანო ფრანგმენტი პაიკის სიტყვიდან, რომელიც მან წარმოთქვა 1889 წლის 7 აპრილს "შოტლანდიური წრის" 32-ე ხარისხის წინაშე: "ჩვენ პატივს ვცემთ ღმერთს, მაგრამ ეს არის ღმერთი, რომელსაც თაყვანს ვცემთ ყოველგვარი ცრურწმენის გარეშე. თავისუფალ კალატოზთა რელიგია მოწოდებულია, უპირველეს ყოვლისა, ჩვენთან მოვიყვანოთ ყველა, ვინც კი ლუციფერის წმინდა სწავლებით არის ნაკურთხი უმაღლეს საფეხურზე. ლუციფერი რომ არ ყოფილიყო ღმერთი, მაშინ განა ადონაი (ქრისტე) იქნებოდა იგი? ადონაი, რომლის ქმედებაც დაღდასმულია სისასტიკის ბეჭდით, კაცმოძულეობით... მეცნიერებათა უარყოფით და კიდევ ლუციფერზე ცილისწამებით?

დიახ, ლუციფერი ღმერთია, და, სამწუხაროდ, ადონაიც ღმერთია!

როგორც ძველად იტყოდნენ: არ არსებობს სინათლე ჩრდილის გარეშე, არც სილამაზე - სიმახინჯის გარეშე, თეთრი - შავის გარეშე და ამიტომაც აბსოლუტი შეიძლება არსებობდეს მხოლოდ ორ ღმერთში... სწორედ ამიტომაც ჭეშმარიტად სუფთა, ჭეშმარიტად ფილოსოფიური რელიგია არის ლუციფერისადმი რწმენა, რწმენა სინათლის ღმრთისა, რომელიც ადონაის უტოლდება. მაგრამ ლუციფერი, ღმერთი სინათლისა და სიკეთისა, იბრძვის კაცობრიობისათვის ადონაის წინააღმდეგ, სიბნელისა და სისასტიკის ღმერთის წინააღმდეგ".

ეს ციტატა ყოველმა ადამიანმა შეიძლება მოიძიოს ვაშინგტონში, "შოტლანდიური წრის" ბიბლიოთეკაში, პაიკის მნიშვნელოვან დოკუმენტთა შორის, ინგლისურ, თუ ფრანგულ ენებზე.

პაიკი, მისივე თქმით, იყო სატანისტი და ბრიტანეთის გვირგვინის, იგივე "სიტის" აგენტი. 1867 წელს პაიკმა უჩივლა პრეზიდენტ ენდრიუ ჯეკსონს, რომელიც დაწინაურებული იყო მე-4 ხარისხიდან 32-ე ხარისხში. 39 დღის შემდეგ, როდესაც პრეზიდენტის პოსტი დაიკავა თეოდორ რუზველტმა (ისიცანგლოფილი, რასისტი და თავისუფალი კალატოზი იყო) ქ.ვაშინგტონში აღიმართა ალბერტ პაიკის ძეგლი, რომელიც დღემდე "ამშვენებს" ვაშინგტონს.                                                                                                                                                                                                                           

                                                                                                                                                                                                                                       ქალა და ძვლები                                                                                                                                                                                                                                                                 მასონური ლოჟების სისტემაში ერთ-ერთ ძლევამოსილ ორგანიზაციას წარმოადგენს ილუმინატების ორდენი "ქალა და ძვლები".

როგორც ჰელზინგი წერს: მისი წევრები მას უბრალოდ "ორდენს" უწოდებენ. მრავალთათვის კი უკვე 150 წელზე მეტია ის ცნობილია როგორც რეგიონალური ჯგუფი 322. სხვები მას "სიკვდილის საძმოს" უწოდებენ.

საიდუმლო ორდენი "ქალა და ძვლები" 1833 წელს დაარსდა იელის უნივერსიტეტში. მისი დამაარსებლები არიან ულიამ ჰანტინგტ რასელი და ალფონსო ტაფტი. რასელმა ის იელში შემოიტანა თავისი სტუდენტური შეკრებებიდან, რომლებსაც 1932 წელს აწყობდა ხოლმე გერმანიაში. 1856 წელს ორდენი შეუერთდა რასელის ტრესტს.

უილიამ რასელი 1846 წელს იყო კონექტიკუტის შტატის კრების წევრი, 1862 წელს ის გახდა ნაციონალური გვარდიის გენერალი.

ალფონსო ტაფტი 1876 წელს იყო სამხედრო მინისტრი, შემდეგ გენერლის მოვალეობის შემსრულებელი, ხოლო 1884 წელს ამერიკის ელჩი რუსეთში. ალფონსოს ვაჯი მოგვიანებით უმაღლესი რაინდი გახდა, ხოლო შემდეგ აშშ-ს პრეზიდენტი.

არსებობს ძველი ტრადიცია, რომლის თანახმად, ოსტატის ხარისხის მქონე თავისუფალი კალატოზების საფლავის ქვების წარწერებზე გამოსახულია ადამიანის თავის ქალა და გადაჯვარედინებული ძვლები. იგი მომდინარეობს ჩ.წ.ა. 1127 წ-დან რაინდ-ტამპლიერების წრისაგან. ალბათ, ორდენის სახელწოდებაც ამ ტრადიციიდან წარმოიშვა.

იელი ერთადერთი უნივერსიტეტია, სადაც არსებობს საზოგადოებები, რომლებშიც მოხვედრაც შეეძლოთ მხოლოდ უფროსი კურსების სტუდენტებს. აღსანიშნავია იელის უნივერსიტეტის ორი საიდუმლო კავშირი: ერთს ეწოდა "გრაგნილი და გასაღები", მეორეს - "მგლის თავი".

კანდიდატები მხოლოდ პროტესტანტი თეთრკანიანი მამაკაცები უნდა ყოფილიყვნენ და როგორც წესი ძალიან მდიდარი ოჯახის შთამომავლები. არაიშვიათად მათი მამები, თავის დროზე უკვე იყვნენ ამგვარი ორდენის წევრები. სწავლის ბოლო წლებში ისინი იღებდნენ რაინდების წოდებას, ხოლო შემდეგ, მთელი სიცოცხლის განმავლობაში ხდებოდნენ პატრიარქები.

პატრიარქების შეხვედრები ხდებოდა ნიუ-იორკში "ირმის კუნძულის კლუბში". ეს კლუბი დააარსა პატრიარქმა ჯორჯ დუგლასმა 1907 წელს. "ირმის კუნძულის კლუბს", ისევე როგორც "რაქელს ტრესტს", მართავენ და ხელმძღვანელობენ ე. წ. "პატრიარქები".
გასაკვირია, მაგრამ მრავალი ძალზედ მნიშვნელოვანი ფიგურა "აღმოსავლეთის ლიბერალურ ისტებლიშმენტში" იყო წევრი ერთ-ერთი ასეთი საზოგადოებისა (ჰერი ალენი გვაუწყებს, რომ აღმოსავლეთის ისტებლიშმენტი წარმოადგენდა ფინანსურ, პოლიტიკურ-აკადემიურ და ჟურნალისტურ მაფიას, რომელსაც მართავდა როკფელერი).

ამასთან დაკავშირებით საჭიროა აღვნიშნოთ ბანკი "უ. ა. ჰარიმან კომპანი". მისი დამაარსებელი უილიამ ავეროლ ჰარიმანი ორდენ "ქალა და ძვლების" წევრობას ეზიარა 1913 წელს. ჰარიმანი იყო პიროვნება, რომელიც რუსეთს 1920 წელს ფინანსურ და დიპლომატიურ დახმარებას უწევდა. ჰარიმანს დიდი ფინანსური მხარდაჭერა ჰქონდა "რუსკომბანკიდან", პირველი საბჭოთა კომერციული ბანკიდან. მაქს მეი, "გერენტი-ტრასტის" ვიცე-პრეზიდენტი და "ქალა და ძვლების" წევრი, გახდა "რუსკომბანკის" პირველი ვიცე-პრეზიდენტი. "გერენტი-ტრასტს" კონტროლს უწევდა "ჯ.პ. მორგანი და კომპანია" (ნ.მ. როტშილდის ბანკის პარტნიორი ბანკი). მორგანის მრავალი პარტნიორი თავად იყო "ქალა და ძვლების" წევრი. ჰაროლდ სტენლი იქ 1908 წელს მიიღეს, თომას კოჰნარი - 1904 წელს. თავდაპირველი კაპიტალი "გერენტი-ტრასტმა" მიიღო უიტნისაგან, როკფელერის, ვანდერბილტისა და ჰარიმანისაგან - ყველა ამ ოჯახს "ქალა და ძვლების" წევრობის უფლება ჰქონდა მოპოვებული.

ჰერსი როკფელერი იყო ერთადერთი როკფელერი, რომელიც იქ დაუშვეს. იგი წარმოადგენდა როკფელერებისა და "გერენტი-ტრასტის" კაპიტალდაბანდებას, რომლის დირექტორიც იყო 1915-30 წლებში.

პატარა რეზიუმე ზემოაღნიშნული ბანკების შესახებ: ბანკს - ბანკს "ნ.მ როტშილდი და ვაჟიშვილები" - შტაბ-ბინები აქვს ლონდონში, პარიზში, ვენასა და ბერლინში. თითქმის დღევანდელ დღემდე როტშილდები აკონტროლებენ ლონდონის სიტის, ხოლო მისი საშუალებით ბრიტანეთის კოლონიებსა და მთელ ინგლისურ მთავრობას; ზუსტად ამგვარადვე ფრანგულ მთავრობას, "კომიტეტ 300-ს", ბავარიელ ილუმინატებს და მათი საშუალებით კი, ევროპასა და აშშ-ში ილუმინატების ყველა ლოჟას. თავისი წარმომადგენლის საშუალებით კი აკონტროლებენ "კუნ ლებ ბანკს", რომლის დირექტორი იყო იაკობ შიფი, ბანკს "აუგუსტ ბელმონტი და კომპანია" და ბანკს "ჯ. პ. მორგანი და კომპანია" აშშ-ში, ჰამბურგსა და ამსტერდამში, "მ. მ. ვალბურგის საზოგადოებას". სხვათა შორის მათ ეკუთვნის როკფელერების "სტანდარტს ოილ იმპერიუმი", ჰარიმანის რკინიგზა და კარნეგის ლითონჩამომსხმელი ქარხნები; ასევე, შექმნეს რა ორი ბოლო კორპორაცია, მათი საშუალებით ისინი მართავენ ამერიკული ეკონომიკის უდიდეს ნაწილს.

ზემოაღნიშნული ბანკები განეკუთვნებიან მსოფლიოში უმდიდრეს ბანკთა რიცხვს და მათ აკონტროლებს როტშილდი. ეს კი მხოლოდ მცირე ნაწილია როტშილდების იმპერიისა, რაშიც ძალიან მალე დავრწმუნდებით.

როტშილდების მიერ კონტროლირებულმა ბანკებმა მე-19 საუკუნის ბოლოს დაიწყეს მსხვილი კამპანია, რომელიც მიმართული იყო იქითკენ, რომ აშშ მთელი ეკონომიკა მათზე დაქვემდებარებულიყო. ევროპელი როტშილდები აფინანსებდნენ უკვე დასახელებულ ბანკებს: "ჯ. პ. მორგანი და კომპანიას", "კუნ ლებ კომპანის", ჯონ დ. როკფელერ სტანდარტ ოილ კომპანის, ედუარდ ჰარიმანის რკინიგზას და უნდრიუ კარნეგის ლითონჩამომსხმელ ქარხნებს. ეს კავშირი, უდავოდ, ამერიკული მეურნეობის საფუძველზე მეტს ნიშნავდა. 1900 წელს როტშილდებმა აშშ-ში გაგზავნეს კიდევ ერთი აგენტი, პოლ ვარბურგი, რომელსაც უნდა ეთანამშრომლა "ბანკ კხუნ ლოებ და კომპანიასთან". კარგად დაიმახსოვრეთ როტშილდების ეს აგენტი, მას აკისრია კიდევ მრავალი ორგანიზაციის შეერთება! იაკობ შიფმა და პოლ ვარბურგმა დაიწყეს "ფედერალური სარეზერვო ბანკის" შექმნის კამპანია, ამერიკის კერძო, ცენტრალური ბანკის მტკიცედ დაწესებული სახით.

1907 წელ ნიუ-იორკის პალატაში იაკობ შიფმა ერთ-ერთ თავის სიტყვაში განაცხადა: "თუ ჩვენ არ გვექნება ცენტრალური ბანკი კრედიტების გაცემაზე განსაკუთრებული კონტროლით, მაშინ ეს ქვეყანა ჩავარდება თავისი არსებობის ყველაზე მძაფრ და ღრმა ფინანსურ კრიზისში".

ითქვა და გაკეთდა კიდეც - აშშ მალე ფინანსური კრიზისის წინაშე აღმოჩნდა, რის შედეგადაც დაიწყო პანიკა კაპიტალის ბაზრებზე, რამაც მთელს ქვეყანაში ათასობით ადამიანთა ცხოვრება დაანგრია. ნიუ-იორკის ბირჟაზე შექმნილმა პანიკამ როტშილდებს, გარდა მრავალი მილიონი ამერიკული დოლარისა, სასურველი შედეგიც მოუტანა. ეშმაკურად დაგეგმილი პანიკა ბოლოს და ბოლოს ცენტრალური ბანკის გახსნის სასარგებლო არგუმენტად გამოიყენეს, რითაც თავიდან აიცდინეს მომავალში ამდაგვარი სიტუაციების შესაძლებლობა.

ამ ამბის გამო პოლ ვალბურგმა საბანკო საფინანსო კომიტეტს უთხრა: "პირველი, რაც მე თავში მომივიდა პანიკის დაწყებიდან, იყო ის რომ ჩვენ გვჭირდება ცენტრალური ნაციონალური ბანკი"...

"ფედერალური სარეზერვო ბანკის" დაწესების საბოლოო ვარიანტი (ამერიკული კერძო ცენტრალური ბანკის) შემუშავდა ჯ. პ. მორგანის კერძო საკუთრებაში მქონე მიწაზე, ჯორჯიის კუნძულ ჯეკელზე. შეხვედრის მონაწილენი და დადგენილების შემმუშავებელნი იყვნენ: ა. პიტ ენდრიუ, სენატორი ნელსონ ალდრიჯი, ფრენკ ვანდერლიპი ("კუნ ლებ კომპანის" პრეზიდენტი), ჰენრი დევინსონი (ჯ. პ. მორგანის ბანკის უფროსი პარტნიორი), ჩარლზ ნორტონი (მორგანის პირველი ნაციონალური ბანკის პრეზიდენტი), პოლ ვარბურგი და ბენჯამენ სტრონგი ("მორგან და კომპანის" ტრესტის ბანკირების პრეზიდენტი).

1913 წელს "ფედერალური სარეზერვოს" გამოჩენამ ხელი შეუწყო საერთაშორისო ბანკირებს საგრძნობლად გაეძლიერებინათ თავიანთი ფინანსური შესაძლებლობა აშშ-ში. პოლ ვარბურგი გახდა "ნიუ-იორკის ფედერალური სარეზერვო ბანკის" პირველი პრეზიდენტი.

"ფედერალურ სარეზერვოს" კანონს მოჰყვა ამერიკის კონსტიტუციაში მე-16 შესწორება, რომელმაც კონგრესს მისცა უფლება დაბეგროს ამერიკელი მოქალაქეების შემოსავალი. ეს გახდა შედეგი იმისა, რომ ამერიკელ ხელისუფლებას მეტად აღარ შეეძლო საკუთარი ფულის ბეჭდვა საკუთარი ეკონომიკის დასაფინანსებლად.

ამრიგად, ამერიკის ისტორიაში, მისი დაარსებიდან პირველად იქნა შემოღებული გადასახადების აღრიცხვა კერძო შემოსავლიდან.

"ფედერალური სარეზერვოს" ყველაზე მსხვილი მფლობელები იყვნენ:

1. როტშილდის ბანკები ლონდონსა და პარიზში;

2. ძმები ლაზარების ბანკი პარიზში;

3. იზრაელ მოზესის სეიფ-ბანკი იტალიაში;

4. ვარბურგის ბანკი ამსტერდამსა და ჰამბურგში;

5. ლემანის ბანკი ნიუ-იორკში;

6. კუნ ლების ბანკი ნიუ-იორკში;

7. როკფელერის ჩეიზ მანჰეტენ ბანკი ნიუ-იორკში;

8. გოლდმან საქსის ბანკი ნიუ-იორკში.

კონგრესის წევრი ჩარლზ ლონდბერგი, უკვე მაშინვე ფინანსური სიმძლავრის გამო, ახლად ჩამოყალიბებულ ფედერალურ სარეზერვო ბანკს "უხილავ მთავრობას" უწოდებდა.

სინამდვილეში როგორ ფუნქციონირებს ფედერალური სარეზერვო ბანკი?

"ღია ბაზრის კომიტეტი" ("ფედი") უშვებს "ფედერალურ სარეზერვო ქვითრებს" (დოლარის ბანკნოტები). ეს ქვითრები სახელმწიფოს სესხად ეძლევა უსაფრთხოების უზრუნველსაყოფად. ეს ობლიგაციები აქვს ფედ-ის 12 ბანკს. ისინი პროცენტის სახით იღებენ ყოველწლიურ შემოსავალს.

თანამედროვე სიტუაციის შესაბამისი შენიშვნა: 1982 წელს აშშ-ს საფინანსო საბჭომ დაახლოებით 1.070.241.000.000 დოლარის ოდენობის სავალო ვალდებულებათა არსებობის შესახებ განაცხადა. ფედ-მა, შესაბამისად ამერიკელ გადამხდელთაგან ერთ წელიწადში, პროცენტების სახით შეაგროვა დაახლოებით 115.800.000.000 დოლარი. ეს შემოსავალი მთლიანად ფედ-ის ჯიბეში მიდის და მაშასადამე, საერთაშორისო კერძო ბანკირებთან მიედინება.

1992 წელს ფედ-ის ხელში არსებული ობლიგაციების რაოდენობა შეადგენდა დაახლოებით 5.000.000.000.000 და პროცენტები რომლებსაც გადამხდელები იხდიდნენ, ასევე შესაბამისად გაიზარდა. მთელი ეს შესაძლებლობა ფედის დამაარსებლებს ეკუთვნის, ისინი ფულს აძლევენ სესხად აშშ-ს მთავრობას და ამაში იღებენ დიდ პროცენტებს იმ დროს, როდესაც მათი დანახარჯი უტოლდება სტამბის საღებავების შესასყიდ საფასურსა და მბეჭდავებისთვის გაცემულ ჯამაგირს. ეს ერთ-ერთი დიდი სიცრუეა აშშ-ს ისტორიაში, მაგრამ ამას ყურადღებას არავინ აქცევს. ამერიკის მთავრობის ობლიგაციების საშუალებით ფედ-ს გირაოში აქვს აშშ-ს მიწათმფლობელობა, როგორც სახელმწიფო, ასევე კერძო. აქამდე მრავალრიცხოვანი კანონმდებლობითი დადგენილება, მიმართული ფედ-ის მოღვაწეობის შეზღუდვისაკენ, რჩება მხოლოდ ქაღალდზე.

უდავოა, რომ არ არსებობს არავითარი კანონმდებლური წესი მოქალაქისათვის თავისი ფულის უკან დასაბრუნებლად, რადგანაც "ფედი" არ წარმოადგენს ამერიკის მთავრობის ნაწილს, იგი რჩება მთლიანად კერძო ორგანიზაციად. თითქოს ფედის მოღვაწეობა ხვდება გარკვეულ წინააღმდეგობას, და ამის გამო, მისი არსებობა სრულიად გაუმართლებელია. 9 შტატმა გაატარა "შტატის კანონები", რომლებიც მიმართული იყო ფედის პრივილეგიების გაუქმებაზე.                                                                                                                                                                                                                                    

გაგრძელება იქნება